بهروز رضوی: کاش به تلویزیون نیامده بودم

به گزارش شبکه خبری تحلیلی حزب الله ، مدرک درجه یک هنری کشور را به صدای آشنای گرمی اهدا کردند که سال‌‌ها شنونده قصه‌های شبش بوده‌ و اصلاً بسیاری از اوقات موج رادیو تهران را به خاطر او برگزیدیم. بهروز رضوی جزو گویندگانی است که نیاز به معرفی ندارد، چون شنوندگان رادیو و بینندگان تلویزیون سال‌ها است با صدای او زندگی کرده‌ و قصه‌های شبانه او را گوش داده‌اند. رضوی معتقد است گوینده حرفه‌ای و موفق نباید خودش را در برنامه به رخ مخاطب بکشد و باید تمام تمرکزش روی متنی باشد که اجرا می‌کند. با رضوی درباره گویندگی رادیو، قصه‌گویی و نقاط ضعف و قوت رادیو و تلویزیون گفت‌وگو کردیم.
وقتی از او سؤال می‌پرسیم که چرا گویندگان جوان در زمینه قصه‌گویی موفق نیستند و نمی‌توانند حسّ خوبی را به شنونده منتقل کنند اما این اتفاق در زمان قصه‌های شبانه شما می‌افتد و حس و حال خاصی برای شنونده به‌وجود می‌آید، می‌گوید: دلم نمی‌خواهد از خودم تعریف کنم، اما موقع اجرای برنامه سعی می‌کنم طوری قصه را راحت بخوانم که طرف فکر کند خودش داستان را می‌خواند. هیچ وقت قصه را پیچیده نمی‌کنم تا حس خوبی به شنونده القا کنم. دلیل این‌که این حس را از گویندگان جوان نمی‌گیرید به این دلیل است که برای خودشان هم داستان جا نیفتاده است، آنها هم کتاب می‌خوانند؛ بنابراین طبیعی است در اجرا دچار اشکال شوند.
گوینده قدیمی رادیو اعتقاد دارد که شنونده نباید گوینده را حس کند؛ یعنی گوینده در جایی موفق است که خودش را حذف کند. اگر گوینده توانایی‌های خودش را به رخ مخاطب بکشد، مزاحم درک سالم و بی‌واسطه مطلب می‌شود. برخی مواقع گویندگان جوان حیفشان می‌آید صدایشان در بخش‌هایی از قصه از شفافیت یا شیکی بیفتد و از بین برود و به همین دلیل مرتب مراقب صدای خودشان‌اند؛ در حالی که گوینده باید مواظب متن و نوع اجرای آن باشد.