کدام دسته از مخاطبان، اتمسفر سالنهای نمایشی را تحت الشعاع علاقهی خود قرار میدهند؟ آیا تماشاگرانی که برای دیدن یک نمایش هزینه گزافی را پرداخت میکنند، آسانتر با نمایش ارتباط برقرار میکنند و راحتتر میشود آنها را خنداند؟ آیا مخاطبانی که در صندلیهای کهنه سالنهای ارزان قیمت به تماشای تئاتر مینشینند، تماشاگرانی فهمیدهتر و روشنفکرتر هستند که به زحمت میشود لبخندی بر چهرهشان آورد؟