کامکار: می‌توانم با خیال راحت بازنشسته شوم

 به گزارش شبکه خبری حزب الله ،بیژن کامکار پیش از ظهر روز گذشته (جمعه) در دیدار صمیمانه با مردم اصفهان با ابراز خوشحالی از سفر به اصفهان، اظهار کرد: 40 سال پیش به اصفهان آمدم و در تصورات خودم در آن زمان فکر می‌کردم اصفهان نصف جهان است. هنگامی که به این شهر آمدم و در این توصیف اغراق آمیز تعجب کردم زیرا آن زمان اصفهان چندان بزرگ نبود.

وی با بیان اینکه در یک مجلس مشاهدات خود و اغراق آمیز بودن اصفهان نصف جهان را به سیامک افشار گفته است، افزود: افشار در برابر اعتراض من نسبت به نصف جهان بودن اصفهان پاسخ داد که نصف جهان بودن اصفهان را در ساز جلیل شهناز باید دید و کاشی‌های اصفهان، نه در مساحت آن.

دلم برای خشکی زاینده رود می‌سوزد

این استاد موسیقی با اشاره به سفر اخیر خود به اصفهان، ادامه داد: با این سفر 20 سال به عمر من افزوده شد. امیدوارم بودم زاینده رود را پر آب ببینم اما متاسفانه آب در آن نیست. هنگامی که پسوند رود را به کار می‌بریم نمی‌توانم آن را خشک ببینم و دلم برای خشکی زاینده رود می‌سوزد.

کامکار با تاکید بر اینکه طبیعت منبع الهام شاعران و موسیقی دانان است، اضافه کرد: رود و باغ و جنگل در انسان حس و عاطفه ایجاد می‌کند و منبعی برای الهام نویسندگان و موسیقی‌دانان می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه ایرانیان مرده پرست نیستند، تصریح کرد: بزرگداشت رفتگان نزد ایرانیان ناشی از حس و عاطفه آنهاست و بنابراین نباید با دید منفی به مراسم بزرگداشت و یادبود ایرانیان نگاه کرد.

این استاد موسیقی با اشاره به تاریخچه دو هزارساله دف در ایران، گفت: ساز‌ها پس از حمله اعراب، هر یک به گوشه‌ای پناه بردند. تنبور به کرمانشاه، کمانچه به میان لر‌ها و دف در خانقاه جای گرفت. چنگ و عود نیز از ایران رفتند.

کامکار با بیان اینکه دف رنگ جدیدی به ارکستر می‌دهد، اظهار کرد: دایره در همه جای دنیا وجود دارد و هر جا به یک شکل و در یک قالب است. دف نیز انواع و اقسام دارد. از زمان صفویه نیز تمبک به سازهای ایرانی اضافه شد.

وی با تاکید بر اینکه آوانویسی را نباید بسیار سخت کرد، افزود: برای آوا نویسی سه خط کافی است و دف نیازی به بیشتر از آن ندارد. برخی خط چهارمی را برای زنجیر آورده‌اند ولی به نظر من زنجیر زینت است و نیازی به یک خط جدا ندارد.

روزی گفتم به امید روزی که هزار نفر دف بزنند

این استاد موسیقی با اشاره به اینکه هنوز از ریتم‌های وطنی و خانقاهی خسته نشده است، ادامه داد: نمی‌گویم موسیقی تلفیقی بد است ولی هر کدام از ساز‌ها تشخص و ویژگی خاص خود را دارند از این رو درست نمی‌دانم که با دف، موسیقی آفریقایی نواخته شود.

کامکار اضافه کرد: روزی گفتم به امید روزی که هزار نفر دف بزنند اما امروز ۱۰۰ هزار نفر دف می‌زنند و اینقدر جوانان خوبی در این زمینه وجود دارند که می‌توانم با خیال راحت بازنشسته شوم. در دهه ۵۰ اگر لطفی می‌خواست ارکستر خود را کامل کند و به یک نوازنده عود نیاز داشت با زحمت فراوانی رو به رو می‌شد ولی خوشبختانه امروز نوازندگان بسیاری در عود و سایر ساز‌ها وجود دارد.

بیژن کامکار بعد از رهایی از کمند بیماری این بار به اصفهان آمده بود تا در مراسم بزرگداشت خود شرکت کند. مراسمی که او را واداشت تا بدون قطعه‌ای از پیش تعیین شده و با دستانی ضعیف از بیماری دوباره دف به دست گیرد و حاضران را از هنر والای خویش به شگفت آورد.

به گزارش ایسنا، (پنج شنبه6 شهریور) هنرسرای خورشید، از هنرنمایی گروه اتانین که از موسیقی کردی و خانقاهی نواختند تا موسیقی بندری همچنین تا دف زدن و خواندن داود آزاد و درخشیدن بیژن کامکار بر روی صحنه، همه این برنامه‌ها در مراسم بزرگداشت بیژن کامکار اجرا شد.

فضای هنرسرای خورشید کم بود ولی جمعیت بسیاری را در خود جای داده بود. به گونه‌ای که حتی صندلی‌ها اضافه که در گوشه و کنار سالن قرار داده شده بود نیز جوابگو نبود و برخی ایستاده برنامه هنرسرا را تماشا کردند و بیش از دو ساعت بر روی پاهای خود ایستادند.

با ورود بیژن کامکار به سالن موجی ازتشویق بدرقه راه او شد و متمم آن نیز کلیپی بود که برای او و از میان بهترین آثار و عکس‌هایش انتخاب شده و به اجرا درآمد.

اتانین غوغا به پا کرد

چیزی نمی‌گذرد که گروه اتانین به صحنه می‌آید و یوسف نبیل شریداوی و جاوید ابراهیم‌پور به عنوان سرپرست و تنظیم کننده نی رهبری گروه را به دست می‌گیرند و همراه با سایر نوازندگان شوری در میان جمعیت به پا می‌کنند. نبیل یوسف شریداوی، مهدی مطهری، حمید کرباسی، امیر محمد نیک منش و حسین قربانی با هماهنگی به دف نوازی می‌پردازند تا دل مرد موسیقی دف ایران که در پایین سن نشسته است را به دست بیاورند.

جاوید ابراهیم‌پور و روح‌الله الله‌داودی نیز با نی چاشنی کار آن‌ها می‌شوند تا موسیقی دلنوازتری را به علاقه مندان موسیقی تقدیم کنند.

پس از اجرای اتانین از نجمه تجدد حسینی همسر بیژن کامکار دعدت شد تا به روی سن بیاید و چند کلمه‌ای را با هنردوستان صحبت کند.

از هنرمندان در زمان حیاتشان تقدیر کنیم

تجدد حسینی با بیان اینکه دعای مردم ایران موجب بهبود حال بیژن کامکار شده است، گفت: چقدر زیباست که هنرمندان را تا زمانیکه در جمع ما هستند تقدیر و قدردانی کنیم تا بعد حسرت نخوریم که‌ای کاش دقیقه‌ای در کنار آن‌ها بودیم و از آن‌ها تشکر می‌کردیم.

وی افزود: هر یک از ما با گرفتن کمترین درسی باید از معلم، مادر و استاد خود شاکر باشیم و توصیه من به همه این است که هر کس به اندازه خود باید از کار خوب دیگران استفاده کند و قدردان باشد.

در نواختن دف، من نداشت

همچنین داود آزاد با ظاهر شدن بر روی صحنه با ابراز خوشحالی از سفر خود به اصفهان، اظهار کرد: چنان از ساز زدن کامکار لذت برده‌ام که دوست داشتم شخصا از او تشکر کنم. من برای او شعر مولانا را که می‌گوید، دیگرانت عشق می‌خوانند و من سلطان عشق، را تغییر می‌دهم و می‌گویم دیگرانت دف می‌خوانند و من سلطان دف.

این استاد موسیقی با ابراز امیدواری از برپایی مراسم بزرگداشت بیژن کامکار در سن 65 سالگی او، ادامه داد: همیشه در این فکر بودم که چگونه کامکار قطعاتی را می‌نوازد که ما نیز می‌نوازیم ولی انعکاس و ظرافت او را ندارد. اما اکنون دلیل آن را فهمیدم و آن این بود که صدای دف کامکار انعکاس درون اوست که اصلا در آن من وجود ندارد و بی‌من می‌نوازد. کامکار حس و حال خاص خود را دارد.

بیماری من را از محیط کاری خودم دور کرد

با آمدن بیژن کامکار بر روی سن کسی نبود که او را تشویق نکند و با تشویق خود از زحماتی که برای موسیقی کشیده است تشکر نکند. کامکار با ابراز خوشحالی از اینکه در شهر کسایی و شهناز و همچنین وحدت و ارحام صدر گام بر می‌دارد، گفت: برای این مجلس باید یک بیانیه می‌نوشتم و از زحمات همه عزیزانی که در این جمع حاضر شده‌اند تشکر می‌کردم ولی چیزی آماده ندارم و فی‌البداهه سخن می‌گویم.

این استاد موسیقی افزود: به دلیل بیماری که ۱۰ سال با آن درگیر بودم از محیط کاری خود دور شدم و به دلیل بیماری نواختن برایم سخت است.

وی با اشاره به سرگذشت سازهای ایرانی ادامه داد: دف بعد از حمله اعراب در گوشه خانقاه عزل گزید. کمانچه در مراسم آئینی لر‌ها رفت و عود و چنگ از ایران به نزد اعراب و روس‌ها مهاجرت کردند. البته این مهاجرت خوب نیست و ما باید روح خود را دیگران بجوییم.

کامکار اضافه کرد: دف با حمایت لطفی و کار من از خانقاه بیرون آمد و از طرف مردم که نقش اصلی را داشتند جذب و ماندگار شد. بی‌نهایت از آمدن مردم به این مراسم سپاسگزارم و با اینکه آمادگی لازم را ندارم اما فی البداهه با آن چیزهایی که بر ذهنم می‌رود کمی برای شما موسیقی اجرا می‌کنم.

این استاد موسقی سپس با برداشتن دفی سبک به نواختن و خواندن پرداخت تا حاضرین را از نواختن خود شگفت زده کند و اهالی موسیقی را مبهوت در هنر خود نگاه دارد. بیژن کامکار با‌ همان دستانی که بیماری ناتوان ساخته بود قطعه‌ای نواخت که در یاد‌ها خواهد ماند.

شور و غوغای دوباره اتانین

پس از اجرای کامکار دوباره گروه اتانین به روی صحنه آمد تا با موسیقی کردی، صلابت و استحکام با موسیقی خانقاهی، حس و حال عارفانه و با موسیقی جنوبی شور و هیجان را به میان حاضران بیاورد و آن‌ها را با خود یک صدا و هماهنگ کند. دانیال دانشور با سازهای کوبه‌ای، حمزه مقدم با نی انبان و ساز کوبه‌ای و حسن حسن‌زاده با سنج توانستند تا روحی دیگر در جمع بدمند.

هدایای هنرمندان اصفهانی به بیژن کامکار

به گزارش ایسنا، در پایان این مراسم آثاری که توسط هنرمندان اصفهانی به بیژن کامکار تقدیم شده بود توسط داوود آزاد، جمشید محبی و محمد علی ایزدخواستی به بیژن کامکار اهدا شد. خط حمید عجمی، نقاشی علی قطبی، خط امید گنجعلی و دو کاریکاتور از پوریا پورفلاح و شهاب جعفر‌نژاد و همچنین خط امید پورسعیدی از جمله هدایای این مراسم بودند.