حزب الله:هرچند هنوز بهطور رسمی اعلام نشده است نگهداری از تجربیات کرونایی میتواند به اندازه نگهداری از ویروس ضعیفشده یا غیرفعال آن که به تولید واکسن منجر میشود، اهمیت داشته باشد اما تلاشهای نهادهایی چون دانشگاهها و کتابخانهها در کشورهای مختلف که حالا از مرحله جمعآوری به تحلیل رسیده چندان دور از این مدعا نیست؛ با این حال هنوز هم انگار نهادها در ایران در غفلتاند!
به گزارش شبکه خبری تحلیلی حزب الله ،حدود یک سال و چند ماه از ورود این مهمان ناخوانده به ایران میگذرد؛ مهمانی که نه او را دیده بودیم و نه حتی میشناختیم. حتی در آن روزهای آغازین، نهادهایی که اندک شناختی از این مهمان ناخوانده پیدا کرده بودند، انگار تمایلی به شناخت عموم از آن نداشتند، تا جایی که وزارت بهداشت پس از گذشت نزدیک به چهار هفته از گسترش ویروس کرونا در کشور، هنوز حاضر به اشتراکگذاری دادههای مربوط به این ویروس روی سامانه نشده بود و این موضوع حتی صدای انتقاد برخی مدیران را نیز بلند کرد و در این میان انتقاد معاون وزیر ارتباطات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات هم در چندین توییت نسبت به نگاههای سنتی مدیران در اشتراکگذاری دادهها دیده شد.
با این حال اما این مهمان ناخوانده هر روز به خانههای بیشتری وارد شد و مردم به آشنایی ناخودآگاه با آن تن دادند؛ آشناییای که حالا مدتی است به بخشی از عادتهای زندگیمان تبدیل شده؛ عادتهایی که روزمرگیهای گذشته را کنار زدهاند و در روایتهای متفاوتی از مردم شنیده میشوند.
روایتهایی که هرچند گاه با به اتمام رسیدنشان در پستوی خانه و گاهی هم زیر خاک مدفون میشوند اما هیچ از کلاندادههای ارزشمندی که به تولید دارو، واکسن، ترمیم و توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی منجر میشوند، کم ندارند؛ در روزگاری که داروسازان با تحلیل دادههای توییتری به عوارض یا خواص جدیدی از داروها میرسند، کارشناسان و متخصصان حوزه حفظ میراث مکتوب و تاریخ شفاهی نیز به کشف راه خروج از بحران یا تاثیرات ناشی از آن بر ابعاد مختلف زندگی اجتماعی میپردازند.
کار جمعآوری میراث شفاهی و مکتوب دوران کرونا با جمعآوری روایتهایی از عموم مردم در همان ماههای نخست شیوع ویروس کرونا در کشورهای مختلف جهان آغاز شد؛ کتابخانه عمومی شهر نیویورک در «پروژه خاطرات همهگیری (Pandemic Diaries Project)» از مردم خواست تا خاطرات خود از همهگیری کرونا را برای حفظ، نگهداری و تحقیقات آینده برای این کتابخانه ارسال کنند؛ همچنین کتابخانههای دانشگاه ویلیام و مری (که پس از دانشگاه هاروارد قدیمیترین دانشگاه ایالات متحده آمریکا است) در فراخوانی با عنوان «مستندسازی زندگی در طی کووید-۱۹» از مردم ویلیامزبرگ و اعضای خود خواست تا خاطرات خود را از این دوران در اختیار آنان قرار دهند؛ کتابخانه عمومی وسترویل نیز در فراخوانی از مردم خواسته بود «با به اشتراک گذاشتن تجربه خود از همهگیری کووید-۱۹، این لحظه بینظیر از تاریخ را برای نسلهای آینده ثبت کنند»؛ «سی جی تی ان» نیز در آوریل سال گذشته از اینکه کتابخانه ملی چین «بانک حافظه جمعی» را برای مستند کردن داستانهای شیوع ویروس کرونا راهاندازی کرده خبر داده و گفته بود: کتابخانه ملی چین «بانک حافظه جمعی» را برای جمعآوری و حفظ موارد و داستانهای «نبرد» چین علیه شیوع ویروس کرونا راهاندازی کرده است.
حتی چندی پیش خبر رسید که آزمایشگاه پژوهشهای زبانشناسی اجتماعی دانشگاه میشیگان گفتارهای ضبطشده ساکنان این ایالت را گردآوری کرده تا تغییرات زبان را در مدت بروز این بیماری بررسی کند.