فرهاد انواری با اشاره به اینکه میراث استان البرز به درستی شناخته نشده است، اظهار داشت: باید میراث استان البرز به درستی شناخته شود که این شناخت میتواند زمینه ایجاد مشاغل و کارآفرینی شود.
فرهاد انواری متولد سال 1346 در کرج است و در رشته تاریخ مدرک کارشناسی و در رشته تاریخ اسلام کارشناسی ارشد و دکتری را دریافت کرده است. از جمله انتشارات و مقالات وی تصحیح سند کلاک، مقالهها، معماری اسلامی هند، معماری مساجد اولیه، بررسی معماری اموی و عباسی، بررسی سیر تاریخی شهر از ابتدا تا دوره سلجوقی و معماری اسلامی آندلس است.
وی در دانشگاه فنیوحرفهای، آموزشکده فنی شهید بهشتی کرج، دانشگاه هنر رسام دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج تدریس کرده است.
آنچه میخوانید گفتوگوی تسنیم فرهاد انواری البرزپژوه در مورد میراث فرهنگی استان البرز است.
تسنیم: در مورد آسیبشناسی میراث فرهنگی توضیحی دهید؟
انواری: در بحث آسیب شناسی باید به یک سری اصول و مبانی معتقد بود و باید توجه داشت که در استانهای تازه تاسیس به سبب حذف مبلغی که در گذشته از مرکز دریافت میشده است، حال باید جایگزینی یافت شود، به طور طبیعی یک سری مشکلات و نارساییهایی به وجود میآید. اما این امر را باید در نظر داشت که اگر سیر تکاملی مشکلات طولانی باشد، قابل حل به نظر نرسد یا کسی برای حل این مشکلات اهتمام نکند، آسیبشناسی از آنجا شروع میشود.
در بحث آسیبشناسی میراث فرهنگی استان البرز یک سری مفاهیم و مشکلات در استان عادی و معمولی است اما این اهمیت دارد که اهتمام به حل آنها و کارآفرینی داشته باشیم.
تسنیم: با توجه به بحث آسیبشناسی، وضعیت میراث فرهنگی استان البرز چگونه است؟
انواری: بنده از سال 88 با میراث فرهنگی کرج و سپس استان البرز در ارتباط مستقیم و غیرمستقیم هستم. در سال 88 چندین بار شیرینیها و سوغات کرج را برای آنها بردم ولی آنها اصلا نمیدانستند که اینها چه چیزی هستند. اکثر افراد اداره میراث فرهنگی از افراد غیربومی هستند و شهر را نمیشناسند. اگر شهر و استان شناخته نشود و اطلاع درستی از آن در دست نباشد و فقط به صورت بخشنامهای، قانون و مقررات بخواهد کار شود، کاری از پیش نمیرود.
خیلی از مفاهیم کار یک نفر نیست و باید به صورت همافزایی انجام شود، همه تلاش کنند تا اینکه کاری انجام شود. هرکس از توان و پتانسیلهای خود در راستای انجام امور استفاده کند.
تسنیم: پس براساس گفتههای شما، بخشی از مشکل آسیبشناسی البرز عدم بومی بودن افراد میراث فرهنگی است؟
انواری: یکی دیگر از بحثهای آسیبشناسی در البرز در مفاهیم تاریخی، ورود یک سری افرادی به این عرصه است که الفبای بسیاری از مفاهیم را بلد نیستند. اگر بحث البرز شناسی مطرح میشود، این بحث خود شاخهای از ایران شناسی است که ایران شناسی خود شاخهای از تاریخ و شرق شناسی است. تاریخ دارای نظم و مقررات است و افراد در این زمینه باید ذهن تاریخی و شناخت از آن داشته باشند تا مفاهیم تاریخی را درک کنند.
تسنیم: آیا استان البرز از افراد تاریخ شناس قوی برخوردار است؟
انواری: در مفاهیم تاریخ شناسی، ایران شناسی و البرز شناسی مشکلات عدیده وجود دارد و در کل دیوار علوم کوتاه است و به همین سبب بسیاری از مشکلات پیش میآید. دانشگاه خوارزمی استان البرز یکی از غنیترین گروههای تاریخ کشور را دارد و اساتید بسیار برجستهای در آن حضور دارند که ساکن کرج هم هستند اما هیچ وقت در مفاهیم تاریخ شناسی که بازخورد بیرونی داشته باشد، ورود نکردهاند. وقتی این افراد که دارای تخصص در زمینه تاریخ و میراث فرهنگی هستند، دخالت نمیکنند در نتیجه هرکسی به خود اجازه اظهار نظر میدهد.
تسنیم: وضعیت تاریخ استان البرز در زمینه البرز پژوهی چگونه است؟
انواری: در حوزه البرز پژوهی در استان افرادی حضور دارند که رشتههای غیر تاریخی دارند. در مفاهیم البرز شناسی بحثی به نام "هرمنوتیک" یا تفسیر وجود دارد که به ما یاد میدهد به هیچ متن تاریخی اعتماد کامل نداشته باشیم و همچنین در این بحث، بحثی به نام "توالی تاریخی" به معنای اینکه حوادث پشت سر هم میآیند، وجود دارد.برخی در البرز گزارش تاریخی میدهند که با روش شناسی و روشهای مطالعات تاریخ آشنا نیستند. وقتی کار علمی نباشد و به مفاهیم تاریخی از بعد علمی نگاه نشود، هیچ کاری نمیتوان انجام داد.
در استان البرز در حوزه البرزشناسی، جایگاه دلسوزانه و تشکلی وجود ندارد. بنده از مهر ماه به دنبال تاسیس یک گروه مردم نهاد هستم و از شورای شهر کرج هم کمک خواستم. در البرز اتفاقی در مورد البرزشناسی نیفتاده است.
تسنیم: اوضاع البرز شناسی را چگونه برآورد میکنید؟
انواری: البرز شناسی در استان به صورت ملعبه درآمده است. استفاده از سوغات البرز و احیا آن به بحث کارآفرینی و اشتغال زایی در استان میتواند کمک کند. در 20 سال گذشته یک عده کرج شناسی را باب و آن را حربهای کردند که با آن به شورای شهر راه یابند. البرز شناسی بحث ایرانشناسی است که به دوره صفویه مربوط میشود که در آن جهانگردهایی به اصفهان آمدند که یکی از آنها شوالیه ژانشاردن بود که وی اهل فرانسه بود و زندگی در ایران آنقدر روی وی تاثیر گذاشت که وقتی برای زندگی از فرانسه به انگلیس رفت و کتاب خودرا به دربار انگستان هدیه داد، دربار انگلیس به وی لقب شوالیه داد و افتخار این جاست که وی با لباس ایرانی به آنجا رفت.
وی به سبب اینکه 10 سال در ایران زندگی کرده است، تاثیر عمیقی از ایران گرفته است. از 10 جلد کتاب وی، 2 جلد مربوط به اصفهان است و در سیاحت نامه خود نزدیک به 250 صفحه ضربالمثلهای دوره صفویه را آورده است.
هر کار علمی باید براساس روش شناسی صورت گیرد که اگر انجام نشود، کار علمی نیست و تاثیر ندارد.