حزب الله:
سفیر اندونزی در تهران خواستار راهکارهای منطقه ای برای حل مشکلات آسیای جنوب شرقی شده و روابط سیاسی ایران و کشورش را بسیار خوب خواند.
در پی سفرهای مکرر مقامات آمریکایی به کشورهای آسیای جنوب شرقی و تلاش برای یافتن شرکای نظامی و اقتصادی جدید در منطقه که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان با هدف مقابله با افزایش نفوذ چین در منطقه صورت می گیرد، خبرگزاری مهر گفتگویی اختصاصی با "دیان ویرنگحوریت" سفیر اندونزی در تهران انجام داده است که مشروح آن در زیر آمده است.
به گزارش شبکه خبری حزب الله ،در ماه گذشته شاهد دو رخداد بوده ایم که بیانگر تلاش آمریکا برای کاهش نفوذ چین در بخش های مختلفی از جهان است . یکی اظهارات چاک هیگل وزیر دفاع آمریکا در جمع سربازان آمریکایی در آلمان قبل از سفر به هند که تاکید کرد آمریکا به دنبال شرکای جدید در عرصه نظامی و اقتصادی در منطقه آسیا و اقیانوسیه است و دیگری دیدار باراک اوباما با رهبران آفریقا که در این نشست رییس جمهور آمریکا از اختصاص 33 میلیارد دلار سرمایه گذاری کشورش در آفریقا خبر داد. بسیاری از استراتژیست ها بر این باور هستند که در حال حاضر اصلی ترین و جدی ترین تهدید علیه آمریکا، چین محسوب می شود و آمریکا باید توجه خود را متمرکز چین و آسیا کند. دیدگاه شما در این خصوص چیست؟
دیان ویرنگحوریت: باید به این نکته توجه داشته باشیم که این حرف ها فقط تحلیل برخی موسسات و اندیشکده ها هستند و آنها می توانند هرگونه که می خواهند تحلیل کنند. اینکه آمریکا با هند و یا هر کشور دیگری رابطه برقرار کند و تفاهم نامه امضا کند ارتباطی به من ندارد. آنچه که برای من مهم است این است که در منطقه ای که کشورم است چه چیزی اتفاق می افتد یعنی آسیای جنوب شرق. علت حضور و تعاملات آمریکا در منطقه منافع این کشور است آمریکا با اندونزی هم توافق جامعی دارد و بر اساس این توافق ما در زمینه های تجاری، حقوق بشر، محیط زیست و .... همکاری می کنیم. آنچه که ما را در حال حاضر نگران کرده مداخلات قدرت های عمده جهانی در منطقه پرتنش دریای چین است که سال هاست محل تنش بوده است. این قدرت ها سعی می کنند خود را به عنوان بخشی از راه حل اختلافات ارضی مالزی، تایوان، چین، ویتنام و ..... وارد کنند. آمریکا در یک طرف است و چین در طرف دیگر. در این خصوص موضع اندونزی از ابتدا شفاف بوده است و آن این که ما معتقدیم کشورهای حاشیه دریای چین می توانند مشکلات و اختلافات خودشان را بدون مداخله کشورهای دیگر حل و فصل کنند و در این خصوص اندونزی ابداعاتی مثل برگزاری کارگاه های مختلف را داشته است. ما فارغ از مسایل سیاسی به دنبال این بوده ایم که با افزایش همکاری ها پتانسیل بهره برداری از منابع منطقه را برای کلیه کشورهای آن افزایش دهیم. اما قدرت های بزرگ دیدگاه های متفاوتی درباره حل این مشکل دارند.
- شما تاثیر عوامل اقتصادی در موضوعات امنیتی رقابت چین و آمریکا و حضور آمریکا در منطقه را چگونه می بینید؟
- بسیاری معتقد هستد که بعد از پایان جنگ سرد ما وارد دوره جدید تکثرگرایی شده ایم و امروز چین هم تبدیل به یک قدرت عمده جهانی شده است. یعنی اینکه چین یک قدرت بزرگ اقتصادی موثر است بطوریکه در حال حاضر هر کسی بخواهد اقتصاد جهانی را مورد تحلیل قرار دهد باید به اقتصاد چین هم توجه داشته باشد. در عرصه سیاسی جهان، آمریکا و حتی روسیه هنوز در ایفای نقش جهانی منافع خاص خودشان را دارند. امروزه دیگر بین سیاست و اقتصاد ارتباط درونی برقرار است و نمی توان بخش های اقتصادی را مد نظر قرار نداد و صرفا به سیاست پرداخت. چین هم امروز تبدیل به یک قدرت اقتصادی و سیاسی شده است و نمی توان آن را نادیده گرفت و نقش مهمی در حل مسایل جهانی ایفا می کند. مثلا در خصوص تلاش های جهانی برای حل مسئله هسته ای ایران چین نقش مهمی دارد. تحریم هایی که بر ایران تحمیل شده اند همگی دارای ابعاد اقتصادی هستند و از سوی دیگر با انگیزه های سیاسی صورت گرفته اند.
- گفته می شود که آمریکا در پی استخراج نفت و گاز صخره ای(Shale Gas) در 10 سال آینده به یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت در جهان تبدیل خواهد شد و از وابستگی این کشور به نفت خاورمیانه کاسته خواهد شد بر همین اساس بسیاری معتقد هستند که تغییر تمرکز آمریکا از خاورمیانه به چین راحت تر خواهد شد. نظر شما در این خصوص چیست؟
- آمریکا یکی از کشورهای ثروتمند جهان است و منابع طبیعی بسیار گسترده ای دارد اما در حال حاضر خاورمیانه تولیدکننده بزرگ و اول نفت جهان است و از اهمیت زیادی برخوردار است. این اتفاق شاید 25 تا 50 سال آینده که منابع انرژی منطقه تحلیل می روند اتفاق بیافتد. مثلا ایران در آینده تامین انرژی جهان نقش زیادی خواهد داشت زیرا در حال حاضر به خاطر فشارها و تحریم ها ظرفیت تولید ایران کمتر از توان واقعی این کشور است اما با برداشته شدن تحریم ها تدریجا ایران تولیدش افزایش خواهد یافت و تاثیرگذار خواهد شد. در خصوص چین من از میزان منابع این کشور اطلاع دقیقی ندارم. در گذشته اندونزی هم تولیدکننده نفت بوده است اما به علت کمبود فناوری در حال حاضر تبدیل به کشور وارد کننده نفت شده ایم هر چند منابع نفتی خاص خودمان را داریم.
-آیا شما فکر می کنید که ایران ترجیح می دهد همکاری خود با سازمان همکاری های شانگهای را افزایش دهد یا اینکه به غرب نزدیکتر شود؟ یا اینکه تمایل دارد در روابط خود با شرق و غرب نوعی توازن ایجاد کند؟
- هر کشوری از جمله خود ما در اندونزی منافع خودمان را داریم و اولویت هایش متفاوت است. من فکر می کنم ایران هم منافع خود را دارد و در شرایط کنونی اولویت های خاص خودش را دارد. ایران و اندونزی دو کشور عضو عدم تعهد هستند و بر همین اساس ما نمی خواهیم به طرفی و بلوکی نزدیک شویم. ما خواستار نوعی توازن در روابطمان با طرف های مختلف مثلا کشورهای در حال توسعه، کشورهای توسعه یافته، شرق و غرب هستیم. ایران هم چنین نقشی بازی می کند.
- اساسا مدل نظم امنیتی آسیا چگونه می تواند تحقق یابد؟ آیا کشورهای اطراف چین به همپیمانی با آمریکا متوسل خواهند شد؟
- وضعیت آسیا بسیار خاص است زیرا در آسیا ما فرهنگ های مختلف، سیستم های اقتصادی بسیار متفاوت، بافت جمعیتی بسیار متنوع و قومیت ها و نژادهای بسیار مختلفی داریم. این موضوع را با آفریقا، آمریکا و اروپا مقایسه کنید متوجه آن خواهید شد. همچنین در خصوص سیستم ها و نظام های سیاسی هم اوضاع همینطور است و ما فاقد یک سیستم واحد هستیم مانند آنچه که در اتحادیه اروپا یا اتحادیه آفریقایی داریم. به همین دلیل است که ما اتحادیه آسیا نداشته ایم. دسترسی به یک توافق در آسیا بسیار سخت است زیرا کشورهای مختلف دیدگاه ها و نگاه های بسیار متفاوتی دارند. برخی در این منطقه به آمریکا نزدیکند و با آمریکا متحد هستند و برخی دیگر به طرف های دیگر و برخی هم مثل اندونزی مستقل عمل می کنند. در این منطقه منافع، ایدئولوژی ها، سیستم های سیاسی و اقتصادی بسیار زیاد و متنوعی داریم. موضوعات و مسایل اسیا را باید بطور جزیی و منطقه ای حل و فصل کرد مثلا برای حل اختلافات در دریای چین باید با چین مذاکره و گفتگو کرد و در بخش های دیگر هم با کشورهای دیگر مثلا در شمال شرق آسیا باید با کره و ژاپن صحبت کرد و دیگر کشورهای آسیا نباید در آن ورود کنند. یا مثلا در جنوب غرب آسیا مشکلات هند و پاکستان هم کاملا مسئله متفاوتی است. ما در آسیا نمی توانیم به یک راه حل واحد برای مشکلات کل آسیا دست یابیم.
- سوال من اختصاصا درباره مشکلات موجود در دریای چین بود.
- بله شما به اختلاف بین ژاپن و چین توجه داشته باشید این یک حقیقت است که در این اختلاف آنها نمی توانند از آمریکا صرف نظر کنند و یا درباره کره شمالی همینطور باز نمی توانند آمریکا را مد نظر قرار ندهند زیرا آمریکا در این مناطق پایگاه هایی دارد. در این طرف دریای چین به اختلاف ویتنام و چین دقت کنید. ویتنام یک هویت دیگری است و بازیگرهای دیگری باید وارد شوند. آمریکا در حال حاضر در محاصره مجموعه ای از همسایگان و منافع قدرت های بزرگ است که برای حل این مشکلات باید تمامی آنها را در نظر گرفت.
- مهمترین زمینه هایی که می توانند به توسعه روابط ایران و اندونزی کمک کنند چه هستند؟
- من به عنوان یک سفیر و دیپلمات اینجا هستم تا روابط ایران و اندونزی را توسعه دهم؛ در تمامی زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی. در زمینه سیاسی ما هیچ گونه مشکلی نداریم. ما دو کشور مستقل هستیم که در جنبش عدم تعهد، سازمان همکاری اسلامی و... همکاری های خوبی با هم داریم. اما در زمینه همکاری های اقتصادی مشکل وجود دارد و باید سعی کنیم آن را توسعه و ارتقاء دهیم و یکی از موانع آن تحریم های اعمال شده غرب علیه ایران هستند. از سوی دیگر اندونزی یک کشور دموکراتیک است و برای ارتقای اقتصادی در حال خصوصی سازی است و به همین دلیل ما نیاز به شریک داریم. در خصوص ایران و اندونزی باید بگویم ما دو کشوری هستیم که به همدیگر احتیاج داریم و دارایی های ما می توانند مکمل هم باشند. شما نفت و گاز دارید و ما به نفت و گاز شما نیاز داریم. شما ظرفیت تولید محصولات پتروشیمی دارید و ما نیاز به محصولات پتروشیمی شما داریم از قبیل کودهای شیمیایی و... از طرف دیگر ما هم تولید کننده قهوه و چای و روغن پالم هستیم. من معتقد هستم ایران یکی از بزرگترین مصرف کنندگان چای در جهان است. ما نیاز داریم چای به ایران صادر کنیم. ما همچنین تولید کننده کاغذ هستیم و شما نیاز به آن دارید. اما متاسفانه تحریم ها باعث نوعی اشتباه ذهنی بین تجار اندونزیایی شده که فکر می کنند به خاطر تحریم ها نمی توانند با ایران معامله کنند. آنها فکر می کنند نمی توانند صنعت توریسم با ایران را توسعه دهند. ذهنیتی که کاملا غلط است زیرا می توان برای کم رنگ کردن تحریم ها راه هایی پیدا کرد. نگاه کنید کره ای ها چگونه با وجود تحریم ها با ایران تجارت می کنند و تقریبا صنایع الکترونیک و خودروی ایران را در اختیار گرفته اند با اینکه تحریم ها مستقیما صنایع خودروسازی ایران را شامل شده است. وقتی کره ای ها با وجود تحریم می توانند با ایران تجارت کنند ما هم می توانیم و فقط باید سعی کنیم ذهنیت غلط درباره ایران را اصلاح کنیم.
در پایان تصریح می کنم ما پتانسیل ها و فرصت های زیادی برای توسعه همکاری های اقتصادی داریم.
