حزب الله:«فرهاد از همه بیشتر به فکر مردم بود. غصه قشر فقیر جامعه را میخورد. خیلی دلرحم بود. با این حال در سالهای آخر عمرش هیچ وقت نتوانست به آن چه میخواست و دغدغهاش بود برسد. تصور فرهاد تصوری ایدهآل از موسیقی و هنر بود که با آن چه اتفاق افتاد زمین تا آسمان فرق داشت. او و من عاشق ایران بودیم. هیچ وقت نتوانستیم برویم و جایی خارج از این خاک زندگی کنیم؛ البته او مدت کوتاهی به لندن رفت اما برگشت. اصلاً نتوانست تاب بیاورد. نمیتوانست جای دیگری زندگی کند و به قول احمد شاملو: «چراغ او در این خانه میسوخت.»