افرادی که در فستیوال هندو شرکت می‌کنند خودشان را با قلاب‌های گوشتی آویزان کرده و با درد کشیدن این فستیوال را جشن می‌گیرند. آن‌ها بااستفاده از سلاح، رنگ، خیرات و رقص خودشان را وقف خدایان می‌کنند. این فستیوال محلی به منظور آوردن موفقیت و کامیابی با ر‌ها کردن درد و استرس سال گذشته برگزار می‌شود.

به عنوان بخشی از این جشواره مهیج، گروهی از افراد قلاب‌های فلزی را در گوشت کمرشان فرو می‌کنند و سپس آن را به تیرک‌های ۵ تا ۶ متری متصل می‌کنند. سپس از تیرک به سمت زمینی می‌پرند که پر از شیشه شکسته، میخ، خار و چاقو است و معتقدند که به لطف شیوا، خدای هندو اتفاقی برایشان نخواهد افتاد. آن‌ها سه تا هفت بار در جهت عقربه‌های ساعت به صورت آویزان به قلاب دور تیرک دور می‌زنند و این کار را راه رسیدن به رستگاری می‌دانند. وقتی اجرا کنندگان بدون هیچ زخمی بلند می‌شوند هیجان به اوج خود می‌رسد.

این فستیوال بسیار مشهور است و هر سال در بسیاری از مناطق بنگلادش برگزار می‌شود. اگرچه این فستیوال در بنگلادش محبوب است، اما در میان همه معتقدان به آیین هندو شناخته شده است. دیگر شرکت کننده‌ها بدن خود را با رنگ‌ها و طرح‌های شاد تزئین می‌کنند و بچه‌ها می‌رقصند و خودشان را با پوشش خدایان تزئین می‌کنند. قبل از فستیوال، برگزارکنندگان روستا به روستا می‌روند تا اقلام مورد نیز از قبیل: نفت، شکر، نمک، عسل، پول و رنگ بدن را تامین کنند.